Tajemnice Nowego Testamentu

Album Tajemnice Nowego Testamentu to doskonałe wprowadzenie w lekturę Pisma Świętego. Pozycja w przystępny wręcz telegraficzny  wyjaśnia najbardziej podstawowe kwestie: jak powstawał Nowy Testament? Skąd jego nazwa? Co wiemy o cudach Jezusa? Co to są apokryfy? Dzieje czterech Ewangelii. Jak wyglądało życie w starożytnej Palestynie? Jak narodził się Kościół? Jak mogła wyglądać droga krzyżowa i męka Chrystusa? Dla czego Apokalipsa jest księgą  pełną optymizmu?

Jasną i zrozumiałą treści wspiera wspaniała szata graficzna, która również  służy lepszemu zrozumieniu Pisma Świętego.

Księgi Nowego Testamentu przeszły drogę  od wydarzeń rozgrywających się około 30 roku w Palestynie (publiczna misja Jezusa – Jego słowa i czyny), poprzez trwający około 20 lat ustny przekaz Dobrej Nowiny o Synu Bożym i narodziny pierwszych wspólnot chrześcijańskich, aż do spisania pierwszych katechez. Oczywiście wśród pierwszych chrześcijańskich tekstów nie wszystkie były jednakowo wartościowe. Wśród nich były jednak takie, które jeszcze przed śmiercią ostatniego z Dwunastu (około 100 r.) powstały w środowisku Apostołów i ich uczniów, były znane i czytane niemal we wszystkich wspólnotach i pod względem treści zgadzały się z tym, w co wierzył cały Kościół (ustna Tradycja apostolska). W IV wieku to właśnie one oficjalnie zostały uznane za święte, tworząc drugą część Biblii – Nowy Testament.

W jakim języku spisano Nowy Testament?

W czasach Jezusa i Apostołów Palestyna była środowiskiem, które można by określić jako wielojęzyczne. Hebrajczycy, w tym również sam Jezus, na co dzień posługiwali się językiem aramejskim. W synagodze obowiązywał jeszcze hebrajski, choć był to już wówczas język martwy. Rzymianie znali oczywiście łacinę, jednak podbita przez nich Grecja pod względem kulturowym tak bardzo zawładnęła swoimi zdobywcami, że językiem wykształconych Rzymian stała się paradoksalnie greka, a dokładniej jej odmiana zwana koinè. Ho koinè dialektos znaczyło po grecku tyle co wspólny dialekt. To właśnie ten język pełnił wówczas podobną rolę jak w średniowieczu język łaciński, a współcześnie – angielski: umożliwiał porozumiewanie się niemal w każdej części rozległego imperium.