Tradycja i tradycje. Tom 2 Esej teologiczny

Wydawnictwo: W DRODZE
Autor: Mike Aquilina
ISBN: 978-83-7906-221-8
Format: 150×200 mm
Liczba stron: 506
Wydanie: SIERPIEŃ 2022
Oprawa miękka

To drugi już tom imponującej publikacji Yves’a Congara OP, jednego z najsłynniejszych teologów XX wieku, na temat Tradycji. Pierwszy przedstawiał szeroką panoramę historyczną związaną z tym pojęciem, ten natomiast ujmuje Tradycję z perspektywy teologicznej.

Autor bierze pod uwagę zarówno głosy teologów w obrębie Kościoła katolickiego, jak i kontekst ekumeniczny, ze szczególnym uwzględnieniem myśli protestanckiej.

Praca ta powstała nieomalże w przeddzień Soboru Watykańskiego II, na którym Congar był jednym z ekspertów. Omawia ona szereg zagadnień, do których Kościół stale powraca w momentach wielkich przesileń, m.in.:

• Co w naszej wierze i praktyce musi pozostawać niezmienne, co zaś może być modyfikowane?
• Co z przekazywanej przez nas nauki rzeczywiście pochodzi od Boga, a co ma źródła czysto ludzkie?
• Czy wiarę można budować w oparciu o samo Pismo Święte?
• Kto w Kościele ma właściwie prawo decydować o kształcie Tradycji?

Obecnie pytania te są równie aktualne, jak wówczas, gdy zadawał je ojciec Congar. Jego dzieło stało się pozycją klasyczną dla wszystkich, którzy chcą się z nimi zmierzyć. Twórczość autora cechują: przenikliwość myśli, erudycja i korzystanie z bogatego materiału źródłowego.

Nawet zawężona do swego znaczenia dogmatycznego, „tradycja” oznacza rzeczywistość zbyt szeroką i jest pojęciem zbyt bogatym, żeby mogło się zmieścić w prostej definicji. (…) Chodzi o to, co oryginalnego wnosi Tradycja, nawet w stosunku do tego, co zawierałoby Pismo Święte; i o miejsce, jakie zajmuje ona w życiu Kościoła, w odniesieniu do którego odkryto jednocześnie, że jest on nie tylko systemem, organizacją, ale również życiem, życiem ludu tych, którzy chcą należeć do Jezusa Chrystusa. Tradycja jako życie Kościoła w komunii wiary i kultu, Tradycja jako serdeczne środowisko, w którym się formuje, wyraża i zachowuje zmysł katolicki, Tradycja pojmowana jako ta, która jest w swej głębi „wewnętrznym spojrzeniem, sięgającym początków rasy”, o którym mówił Charles Péguy: oto co trzeba dziś pokazać. (Fragment wstępu)